وجود توسعه دوبی به واسطه نزدیکی با ورود و توسعه اسلام در منطقه خاورمیانه داشته است. اسلام در روزگار نو در قرن هفتم بعد از میلاد در عربستان‌سعودی با انقلابات قرآن که توسط حضرت‌محمد(ص) دریافت می‌شد آغاز شد. فتوحات نظامی خاورمیانه و شمال آفریقا، امپراتوری عرب را وادار ساخت تعالیم اسلام را از مکه و مدینه به قبایل بدوی محلی منتشر کند. پس از اینکه امپراتوری عربی به ترک‌ها، مغول‌ها، عثمانی‌ها رسید هر یک نشانه خود را بر فرهنگ محلی به جا گذاشت و همگی از اسلام دفاع کردند.
{نام قبلی امارات}
(شیخ مکتوم رشید آل‌مکتوم شیخ‌مکتوم رشید آل‌مکتوم از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶ قانونگذار دبی و نخست‌وزیر امارات بوده او بزرگترین پسر شیخ سعید‌بن‌رشد‌آل‌مکتوم است که همکاری فراوانی با پدرش داشته است. او بخاطر پیشرفت دبی قابل احترام بوده و همچنان مردم او را به خاطر موفقیت‌هایش در راه‌اندازی مسابقات اسبدوانی و راه‌اندازی اسطبل‌های گادولفین به همراه دو برادرش بخاطر می‌آورند.)
پس از سقوط امپراتوری اسلامی، دو کشور بریتانیا و پرتغال به منطقه علاقه‌مند شدند که به واسطه موقعیت استراتژیک آن در بین هند و اروپا به دلیل فرصت کنترل فعالیت‌های دزدان اروپایی بود که «دزدان دریایی ساحلی» نامیده شدند. در سال ۱۸۲۰ بریتانیا دزدان دریایی را شکست داد و یک معاهده کلی میان رهبران محلی انجام شد و دزدی دریایی را تقبیح نمودند. سالیان بعد شاهد تعدادی از آتش‌بس‌های دریایی با دوبی و سایر امارات بود که حفاظت بریتانیا در سال ؟؟۱۹۸۲؟ پذیرفتند. در اروپا این ناحیه به عنوان ساحل آتش‌بس (یا ایالات آتش‌بس) نامیده می‌شود که این نام عزیمت بریتانیا در ۱۹۷۱ باقی ماند.
{رشد تجاری }
در اواخر دهه ۱۸۰۰ شیخ مکتوم بن‌حاشر آل مکتوم فرمانداری دوبی امتیازات مالیاتی را به تجار خارجی اعطا نمود که بسیاری از ایران و شارجه به دوبی تغییر موضع دادند. تا ۱۹۰۳ یک خط کشتیرانی بریتانیا استفاده از دوبی بعنوان بندر اصلی فراخوان در منطقه را ترغیب نمود و به تجارت ارتباط مستقیم با هند شرقی و سایر بنادر مهّم تجاری منطقه را اعطا کرد. اهمیت دوبی به عنوان یک قطب تجاری توسط شیخ‌رشید‌ابن‌سعید المکتوم ارتقای بیشتری یافت که پدر امیر فعلی دوبی بود که یک لایروبی شود بنابراین امکان دسترسی شناورهای بزرگ‌تر را فراهم ساخت. در دبی واردات و صادرات مجدد تخصصی شد که عمدتاً صادرات طلا به هندوستان و تجارت اساس پیشرفت ارزشمند این امیرنشین گردید.
استقلال
و در سال ۱۹۶۸ بریتانیا عقب‌نشینی خود را از منطقه اعلام کرد و مبادرت به ایجاد یک دولت شامل بحرین، قطر و ساحل آتش‌بس نمودند. شیوخ حاکم به خصوص شیوخ دوبی و ابوظبی تشخیص دادند که به وسیله اتحاد نیروها در منطقه خاورمیانه قوی‌تر خواهند شد. هنگامی که قطر و بحرین تصمیم به استقلال گرفتند مذاکرات افول کرد. با این حال ایالت تروشال به تشکیل یک ائتلاف متحد ماند و در سال ۱۹۷۱ فدراسیون امارات متحده عربی متولد شد.
{تشکیل امارات متحده عربی}
(امیر یا شیخ‌ها
بدلیل ساخته شدن واژه امارات از مصدر امیر قانونگذاران امارات شیخ نامیده می‌شوند.)
دولت جدید از امارات ابوظبی، دوبی، عجمان، فجیره، شارجه، ام‌الکوین و در ؟۱۹۶۲؟؟ رأس‌الخیمه تشکیل شده بود. (۳ امیرنشین با نام شهر اصلی آن نامگذاری شد) تحت این توافق؟؟ امیرنشین تا حدی خودمتاری خود را حفظ می‌کرد که ابوظبی و دوبی بیشترین توان اولیه را به فدراسیون اعطا کردند. رهبران فدراسیون جدید امیر ابوظبی را انتخاب کردند که رئیس آن باشد. عالیجناب زایدبن‌سلطان آل نهیان که موقعیت او تا دوّم نوامبر سال ۲۰۰۴ باقی بود.
فرزند ارشد او عالیجناب شیخ خلیفه‌ابن‌زائد آل نهیان جهت ریاست انتخاب شد. علی‌رغم اتحاد هفت امیرنشین مناقشات مرزی موجب مسائل اندکی شد. در سال ۱۹۷۶ در پایان اولین دوره ریاست جمهوری شیخ زاید تهدید کرد که اگر سایر امیران حدود مرزی را رعایت نکند، استففاء دهد. این تهدید راهی مؤثر جهت تضمین اتحاد بود. با وجود این میزان استفلال هر امیرنشین مرکزی کاملاً تعیین شد.
{دبی پیشرفته}
تجارت و بازرگانی همچنان یکی از عوامل پیشرفت دبی است که به همراه تولید و توزیع صنعتی که اکنون با سرمایه‌گذاری خارجی رسانه‌ها و ارتباطات ترکیب شده است. همچنین وجود بسیاری از هتل‌های بین‌المللی در دبی بهمراه آرامش و تفریحات متنوع باعث شده این شهر مرکز توجّه توریست‌های بسیاری است که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۱۰ به ۱۵ میلیون نفر برسند.)
تشکیل امارات‌متحده‌عربی پس از کشف منابع عظیم نفتی در ابوظبی در سال ۱۹۵۸ بود. (ابوظبی ۱۰ درصد منابع نفتی شناخته شده جهان را داراست) این اکتشاف به‌طور شگرفی امارات را متحول کرد. در سال ۱۹۶۶ که اکنون مرکز تجاری نسبتاً ثروتمندی است، نیز نفت اکتشاف نمود.
حاکم آن زمان دوبی، شیخ‌رشیدبن‌سعید‌آل‌مکتوم تضمین مود که منابع نفتی امارات جهت توسعه زیرساخت اقتصادی و اجتماعی صرف شوند که اساس جامعه مدرن فعلی است. کار او از طریق حکومت پسرش و قائم‌مقام شیخ‌مکتوم‌بن‌رشید‌آل‌مکتوم و به وسیله حاکم فعلی شیخ محمدبن‌رشید‌آل مکتوم ادامه یافت.
(شیخ زائدبن‌سلطان آل‌نهیان
او فقط با همتایانش مقایسه نمی‌شود در ۳۳ سال حکومت او در امارات متحده عربی پیشرفت‌های بسیار و تحولات اقتصادی بی‌نظیری اتفاق افتاد. او با حفظ سنتها و اساس فرهنگی و محلی کشور تغییرات بسیاری را انجام داد که به این دلیل در بعد بین‌المللی نیز قابل احترام است. هنگام درگذشت او در نوامبر ۲۰۰۴ جمعیت داخلی از هر ملیتی سوگواری کردند.)